Dzień 1 - Moje początki

Na początek krótkie dossier:

Tato Antoni Gorgolewski z synami - wyższy Maciej, niższy w ogrodniczkach to ja. Tak wyglądała ulica K. Brodzińskiego w 1950 roku.
urodziłem się 26 listopada 1946 roku w Bielsku-Białej.

Mieszkałem na ulicy Kazimierza Brodzińskiego  7, 100 metrów od słynnej szkoły podstawowej numer 6 w dzielnicy Bielska - Aleksandrowicach.





Ulica Brodzińskiego współcześnie.


Ja z bratem Maciejem często przebywaliśmy na drzewach 
Jako dziecko spędzałem czas na drzewach w ogrodzie, kombinując wokół stawu sąsiada Śleziaka różne zabawy, czasami kończące się kąpielą z żabami albo gorzej zimą na łamiącym się lodzie.







Moje jakby to powiedzieć selfie wykonane 23 kwietnia pewnie 1950 roku w moje imieniny, po tym jak wpadłem do stawu Śleziaka pełnego żabiego skrzeku














 
 Najwięcej adrenaliny dodawał nam kamieniołom sąsiadujący z ulicą Brodzińskiego i zimą i latem.
Mój brat zagląda z bezpiecznej odległości na pionową ścianę kamieniołomu. W tle mały narciarz zasuwa na nartkach na zbocze obok Ogródków Działkowych albo dalej na Żabią.

 Przeżyliśmy te lata bez specjalnego uszczerbku na zdrowiu. Ale nadszedł czas nauki w szkole podstawowej słynnej z tego, że jej kierownikiem był były pięściarz Faber ksywa Foc. Jak ktoś coś przeskrobał, to kierownik karę wymierzał na szczęście nie pięścią a rózgą na krześle                     w kierowniczym gabinecie. A o karę było łatwo, bo na ulicy Brodzińskiego wzdłuż szkoły i bardzo dużego terenu z boiskiem ciągnęły się drzewa z czereśniami, co było dla nas łakomym kąskiem i często nauczyciele na czele z panem Brodą, mieszkającym również niedaleko, łapali nas za uszy i stawiali przed surowe oblicze kierownika - pięściarza. Gdy ukończyłem piątą klasę, rodzice przeprowadzili się do domku jednorodzinnego wybudowanego przez dziadka w 1938 roku na ulicy Lotniczej 32, co będzie miało w przyszłości duże znaczenie, jako że sama nazwa ulicy sugeruje bliskość lotniska. I rzeczywiście codziennie miałem okazję przyglądać się startującym i lądującym samolotom i szybowcom. Na dodatek moim sąsiadem był ówczesny szef wyszkolenia lotniczego Aeroklubu Bielsko-Bialskiego pan Adam Flis, ojciec dwóch synów - starszego Witka i młodszego Jurka.



Ale wracając do szkoły, to również musiałem ją zmienić i tak wylądowałem w podstawówce numer 4 na Placu Ks. Ściegiennego. To była duża zmiana. Od lotniska do tzw. Hulanki gdzie było rondo tramwajowe linii 2 szedłem na piechotę, ale za to jazda tramwajem to było coś. Obok motorniczego siedział akordeonista i grał ku uciesze podróżujących. Często wisiało się na schodkach, czasami stało się na zderzaku i tak się hartowało do dalszego życia, uważając aby go za wcześnie nie stracić.
Pewnie jeszcze ten post ulegnie zmianie, ale chwilowo musi wystarczyć.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bogumił Bereś - Diana wyznacza nowe kierunki w konstrukcji szybowców wyczynowych.

Obraz
mgr inż. Bogumił Bereś Wspomnienie o mgr inż. Bogumile Beresiu. Tak, nie ma już Bogumiła między nami. Jego nagła śmierć bardzo nas zaskoczyła. W pamiętny wtorek 2 lutego 2016 roku w ciągu dnia wykonałem kilka prób połączenia się telefonicznego z Bogumiłem. Nie odpowiadał. Martwiłem się coraz bardziej i jak się okazało następnego dnia Bogumił już nie żył. Znaliśmy się od czasów rozpoczęcia pracy przez Bogumiła w SZD, które w końcówce lat siedemdziesiątych nosiły nazwę PDPSz-PZL Bielsko.  Przedsiębiorstwo Doświadczalno-Produkcyjne Szybownictwa PZL-Bielsko ( dawne Szybowcowe Zakłady Doświadczalne ) Ja od początku lat siedemdziesiątych w zakładach oprócz  pracy związanej z remontem szybowców zajmowałem się fotografią dokumentującą próby w locie. Zaś z Bogumiłem połączyło nas wiele zainteresowań - od fotografii przez muzykę, narty, rowery do lotnictwa oczywiście.  Od Bogumiła nabyłem kolejny analogowy aparat fotograficzny Pentacon Six, którym fotograf...
Czytaj więcej

Zbójnik Jakubek i spotkanie integracyjne w Krynicy.

Obraz
Teraz zupełnie współcześnie, prawie współcześnie ( 15.07.2011 roku ) – w lipcowy piątek na wschodnich zboczach szczytu Kotylnica odbyło się spotkanie integracyjne kilku firm. Z lotniska w Bielsku-Białej udałem się na miejsce samochodem z zabezpieczeniem paliwowym dla śmigłowca, który już od kilku godzin "woził" spragnionych lotniczych wrażeń pracowników firm. Po lotach pogoda zmieniła się diametralnie. Szczyt i zbocza Kotylnicy oraz sąsiednich szczytów zniknęły w ciężkich nisko zawieszonych chmurach. My w strugach deszczu schowaliśmy się w samochodzie. Helikopterek stał samotnie na środku polany oświetlany błyskawicami szalejącej burzy. Co jakiś czas udawałem się za pagórek by spojrzeć na dolinę Mochnaczki ciągnącą się w stronę Nowego Sącza by ocenić możliwości odlotu śmigłowca. I tak mijały kolejne godziny oczekiwania w nieustającej burzy. Po dwóch i pół godzinie podjechał do nas samochód, kierowcę zaprosiliśmy do naszego vana. Okazało się że przyj...
Czytaj więcej

Pamięci Bohumila Šindelka.

Obraz
Pamięci Bohumila Šindelk a. To były II Zawody Lotniarskie zorganizowane przez Ośrodek Sportu i Rekreacji „HYR” w Zakopanem. Była wiosna 1977 roku. Pod Nosal oprócz Polaków zjechali lotniarze z Węgier, i Czechosłowacji. Zawody cieszyły się również dużym zainteresowaniem telewizyjnych programów „Tylko w niedzielę” i „Studio 2”, nawiasem mówiąc konkurencyjnych. Redaktor Jola Łopuszyńska i Antek Dzieduszycki zaprosili mnie do programu jako eksperta. Zbocze Nosala opanowali lotniarze. To było ciekawe doświadczenie. Wróćmy jednak do lotniarstwa. Z Węgier przyjechali lotniarze na czele z Martonem Ortody, zaś grupie z Czechosłowacji prym wodził słusznego wzrostu Bohumil Š indelek. W swoim pięknym białym kombinezonie pod lotnią o dużym wydłużeniu wpadł w oko realizatorom TV i nie tylko. Bohumil Šindelek na I Lotniarskich Mistrzostwach Polski w Wetlinie ( 1976 r.)  Bohumil Šindelek podczas zawodów w Zakopanem. ( 1977 r.)  Na życzenie realizatorów pr...
Czytaj więcej