Dziennik Gorgola

Jak zagrałem koncert na „elektrycznej 230 volt” gitarze. Mamy Nowy Rok 2018, styczniowy bezśnieżny poniedziałek, zaliczyłem lotnisko, a później na nóżkach wpadłem na Dębowiec dla treningu - trzeba nabrać kondycji na nartki bo być może spadnie śnieg tej „zimy”. Po powrocie pomyślałem sobie że trzeba coś napisać moim dzienniku i tak 51 lat temu dokładnie 1 maja   1966 roku to była   niedziela, mieliśmy z Januszem Gibnerem i Józkiem Kumorkiem zagrać koncert gitarowy   w parku Włókniarzy który to park dzisiaj nazywa się imieniem Adama Mickiewicza. Ale ad nova. Skąd u mnie muzyczne zainteresowania, bo o zdolnościach trudno mi wyrokować. W piątej, szóstej i siódmej klasie szkoły podstawowej nr 4 w Bielsku-Białej oprócz zajęć w ramach „uzupełniania” wykształcenia poświęcałem się modelarstwu i grze na pianinie. Modelarstwu z własnej woli, zaś według mojej mamy miałem zostać pianistą, dodam że słynnym, co spotykało się z mojej strony z bardzo dużymi oporami. Tato Antoni grał na sk

Teraz zupełnie współcześnie, prawie współcześnie ( 15.07.2011 roku ) – w lipcowy piątek na wschodnich zboczach szczytu Kotylnica odbyło się spotkanie integracyjne kilku firm. Z lotniska w Bielsku-Białej udałem się na miejsce samochodem z zabezpieczeniem paliwowym dla śmigłowca, który już od kilku godzin "woził" spragnionych lotniczych wrażeń pracowników firm. Po lotach pogoda zmieniła się diametralnie. Szczyt i zbocza Kotylnicy oraz sąsiednich szczytów zniknęły w ciężkich nisko zawieszonych chmurach. My w strugach deszczu schowaliśmy się w samochodzie. Helikopterek stał samotnie na środku polany oświetlany błyskawicami szalejącej burzy. Co jakiś czas udawałem się za pagórek by spojrzeć na dolinę Mochnaczki ciągnącą się w stronę Nowego Sącza by ocenić możliwości odlotu śmigłowca. I tak mijały kolejne godziny oczekiwania w nieustającej burzy. Po dwóch i pół godzinie podjechał do nas samochód, kierowcę zaprosiliśmy do naszego vana. Okazało się że przyj

Drodzy "CZYTONAUCI"     myślę, że jest właściwe określenie dla czytelników mojego dziennika publikowanego na stronach Internetu - kiedyś jako młody chłopiec z zaciekawieniem czytałem kolejne odcinki powieści "Ostatnia noc w Ciudad Trujillo" opisującą zamach stanu na Kubie. Powieść ta była publikowana w odcinkach na ostatniej stronie Dziennika Zachodniego. Pewnego dnia pomyślałem sobie, aby moją stronę www wykorzystać na wspomnienia z mojego jak mówią często znajomi barwnego i pełnego różnych przygód życia. Z czasem doszedłem do wniosku, że strona www.gorpol.pl jest już przeżytkiem i pomyślałem o blogu.    W kolejnych odcinkach opiszę moje przygody związane z obecnie wykonywanym zawodem fotografa lotniczego a także pracą w Fabryce Aparatów Elektrycznych "APENA", Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Sprzętu Elektrotechnicznego "ELGOS", Zakładach Szybowcowych, Studio Filmów Rysunkowych, Aeroklubie Bielsko-Bialskim, a także pracy w prywatnych fir

Na początek krótkie dossier: Tato Antoni Gorgolewski z synami - wyższy Maciej, niższy w ogrodniczkach to ja. Tak wyglądała ulica K. Brodzińskiego w 1950 roku. urodziłem się 26 listopada 1946 roku w Bielsku-Białej. Mieszkałem na ulicy Kazimierza Brodzińskiego  7, 100 metrów od słynnej szkoły podstawowej numer 6 w dzielnicy Bielska - Aleksandrowicach. Ulica Brodzińskiego współcześnie. Ja z bratem Maciejem często przebywaliśmy na drzewach  Jako dziecko spędzałem czas na drzewach w ogrodzie, kombinując wokół stawu sąsiada Śleziaka różne zabawy, czasami kończące się kąpielą z żabami albo gorzej zimą na łamiącym się lodzie. Moje jakby to powiedzieć selfie wykonane 23 kwietnia pewnie 1950 roku w moje imieniny, po tym jak wpadłem do stawu Śleziaka pełnego żabiego skrzeku    Najwięcej adrenaliny dodawał nam kamieniołom sąsiadujący z ulicą Brodzińskiego i zimą i latem. Mój brat zagląda z bezpiecznej odległości na pionową ścianę kamieniołom